At Risk 2 – Domstad 6 – The sound of losing

We waren op tijd, en dat terwijl zowel Robin als Eelko het park maar ternauwernood konden vinden. Alleen Patrick de zwijger wist dat de aanvangstijd 11.00 uur was, in plaats van het gebruikelijke tijdstip van 10.30. Zaten we daar compleet, met van de tegenstanders slechts Tony, aan de koffie. De saucijzen waren nog niet gearriveerd. Die zouden nog volgen, verzekerde hij ons. Terecht vroeg ik hem af of ze soms nog in de fase; “geen koek is 1-0”, verkeerden. Wij zijn die lui ontgroeid stelde ik tevreden vast. We gingen zeker winnen vandaag.

Robin (ongevraagd): `ik ben gisteravond bij The sound of music geweest en heb de hele eerste akte gehuild.’

Stilte en onbegrip alom.

‘O, een man mag niet zijn emotie tonen, is dat het?’, vraagt die onnozele ook nog.
Een man mag best zijn emotie tonen maar dan heb ik het over agressie en strijdlust en niet over gesnotter bij een kindermusical, alsof dat al geen pleonasme is… Je zou hem toch een Von Trapp onder zijn hol geven! Er stond vandaag een grote opgave op het programma. Er was hele dagen nagedacht over de tactiek. Dan moet je er staan trut!

Ik stond er, zij het maar even. Stap 1 was namelijk dat ik me zou opofferen tegen Gerard van At Risk. Die simpele maar o zo effectieve ziel is inmiddels 4.62 in zijn single. Ook in de derde klasse, waar wij ze in 2007 nog gebracht hadden, heeft hij geen pot verloren.
Je kon deze klus aan me overlaten. 6-0 (bis). Ik heb in de partij zes punten behaald waarvan één gemaakt en vijf gekregen.

Daarmee had ik wel alle tijd om te kijken hoe het de anderen verging. Robin ging goed. Tony rende zich gek en versmashte zich voortdurend. Dat kwam wel in orde. Eelko speelde lepeltje lepeltje met Bas en er viel nog niet veel van te zeggen. Patrick had uitgehaald naar lange Freek en had al een set, maar nu was ie het even kwijt. Op 5-1 achter in de tweede, kwam hij mij om raad vragen. ‘Rustig blijven, geconcentreerd blijven, die bal erin, je service op het hoogste punt raken, en zo nog wat van die dooddoeners. Wie gaat een brilstand producer nou om raad vragen?! Het ging daarna wel weer wat beter. Hoe doe ik het?

Maar het liep alsnog verkeerd af. Voor het eerst zagen we Eelko het onderspit delven tegen een evenbeeld. 30x ging een punt minimaal heen en weer. Bas had van ademgebrek een keer als een parkiet op zijn rug gelegen, maar ging daarna evenzo vrolijk weer verder. Met zijn donkere pokerbril op, gaf hij verder geen enkel teken van emotie of zwakte. Met hem kan je dus wel naar The Sound of…

Patrick kwam op bij 5-3 in de derde set op matchpoint. Liefst 4x mocht hij op eigen service proberen de klus te klaren. Maar het lukte hem niet. De mooie ballen waren op die momenten op. Freek kwam langszij, bij Patrick deed alles pijn en de pot ging alsnog verloren.
Na de 3 wedstrijdpunten die vorige week bleven liggen, heet hij vanaf nu Matchpoint Patrick.

Mijn ritme, opgebouwd in de single, werkte nog even door in de dubbel. Hierdoor kwam het totaal van achtereenvolgend verloren games op 18!
6-0 6-0 6-0 maar toen was het welletjes. Cees en ik zetten orde op zaken. Dat kolere mateco en ik worden nooit vrienden, maar op een gegeven moment is er geen excuus meer over om een foute bal te slaan. Vanaf dat moment gingen er weer forehands met vaart over het net. Met 1-6 en 0-6 trokken we het partijtje alsnog naar Domstadkant.

De andere dubbel was kansloos. Robin had me nog gevraagd waar een zwak punt bij Gerard gevonden kon worden. ‘Nergens’. Hij was zowaar onder de indruk van een tegenstander.

Achteraf begon ik maar even met Henny pesten. Ik moest nog wat verliesfrustraties kwijt en vond in hem een slachtoffer. Die laffe hond dubbelt sowieso alleen maar met Gerard. Samen hebben ze al jaren niks verloren. In plaats dat hij nou eens probeert een van die andere gasten te versterken. Goede keuze dus.
‘Jessus, wat heb jij een fout horloge om!’, voegde ik hem toe. Hij kon het niet goed hebben, maar deed- of zei niets terug. Dit soort opmerkingen was hij duidelijk niet gewend, waarschijnlijk omdat hij hier buiten zijn natuurlijke leefomgeving acteert.
Een gemiste kans dat ik hem niet gevraagd heb in welke contreien al dat goud, waarmee hij behangen was, nou eigenlijk gebruikelijk is. Welke wijk of beroepsgroep dat is? Utrechtse gevangenbewaarders? Leeuwentemmers? Detectives? Geen idee.

Het bleef desondanks gezellig. We hadden het hoogste woord. Even dreigde ik Gerard nog uit zijn stoel te trekken vanwege zijn opmerking dat we Cromwijck waarschijnlijk wel konden winnen. Alsof ze ons weggespeeld hadden. Hij misschien, maar 3-3 of zelfs 2-4 had geen gekke uitslag geweest vandaag. Dan hadden we gewoon met opgeheven middelv… eh… hoofd het park kunnen verlaten.