De taart van Patrick was geweldig. Daar lag het zeker niet aan, maar het beoogde doel werd niet bereikt. Zelfs een officiële aankondiging dat we ze (psychisch) af zouden maken als ze de opstelling tactisch zouden maken, hielp niet. De benodigde 6-0 kwam hierdoor ernstig in gevaar en Eelko’s angst werd bewaarheid. Alle druk kwam op zijn partij te liggen. Dat trok Eelko vandaag niet. “De muur” was te smal voor Guus Uiterwaal. In de tweede set worstelde hij zich nog naar 5-4 voor, maar het moest uit zijn tenen komen. Die zitten al weken klem in zijn te klein aangeschafte schoenen.

Eelk weet het ff niet meer.

Hij schreeuwde als vanouds de longen uit zijn lijf om zichzelf op te pompen. Dit lawaai, kenmerkend voor enige leden van de Herenlaag, was waarschijnlijk de reden dat het voor mogelijke kampioensteams aangepaste baanschema ons op 15-16 had gebracht.
Ondertussen, achter ons op baan 16, stond PVDV-Bas met 1-5 voor in de tweede set tegen Bart. Ik had gelijk gezien, maar vooral gehoord, dat dit een choker is. ‘Dat komt wel goed’, zei ik tegen Cees en ik kreeg gelijk: alsnog 7-5. Goed dat onze Bart geen last had van de luid becommentarieerde ballen van Bas. Hij deed dit vaak nog in het volle spel van het punt. ‘Ik hoor dat niet’, sprak Bart achteraf stoïcijns.

Wij bleven Eelko aanmoedigen. We konden er soms niet onder uit om Guus te complimenteren met weer een wereldbal: ‘Mooi punt!.., tegen onze nummer 3.’, zeiden we op die momenten.
Wat Robin betreft had de precieze tekst geweest: Mooi punt hoor, laffe hond! Robin had dan ook geen prettige 6-0 en 6-0 single gespeeld tegen hun gewezen nummer 4. Dat bracht de volgende verheffende conversatie:
Ingmar: ‘We kunnen dit zo doen, want we zijn allemaal 7’
Robin: ‘Je wilt toch niet zeggen dat jij 7 bent?!’

3-1 na de singles. Maar het was mooi weer.

In de eerste dubbel moesten Cees en ik hard werken voor het punt, maar voor publiek, dat we zowaar hadden, was dat geen opgave. In de tweede dubbel lieten Patrick en Robin geen spaan heel van het PVDV-koppel.

5-1 en nu was het afwachten. Telefoontjes ván Groenvliet en At Risk bleven uit; goed teken. Toen werd de spanning Eelko teveel. Hij ging zelf rondbellen. Hij moest nú weten of hij debet was aan het mogelijk verloren kampioenschap. Hij was ontdaan, zwaar aangedaan (zie foto) en bleef beelden oproepen, tegen iedereen die dat al lang niet meer wilde horen, van de partij van vandaag, de verloren partij tegen Van de Veerdonk van At Risk en die tegen die gozert van Attila.

Bericht uit Benschop: Groenvliet had zojuist een partij af moeten staan. Dat was geweldig nieuws en At Risk had een moeilijkere tegenstander in de Heksenmeppers van Oudewater. Dat moest haast goed zitten. Ik nam er alvast een volgend biertje op. Het verlossende woord sprak Eelko zachtjes uit. ‘Ok, bedankt voor dit antwoord, daarmee zijn wij kampioen.’
KAMPIOENEN, KAMPIOENEN, KAMPIOENEN OLÉ OLÉ!

PVDV had twee flessen Bubbels meegebracht. Nu hadden we het verdient vonden ze, want ze hadden alles uit de kast gehaald om het te voorkomen. Top! Toch vinden we Guus nog steeds; vooral lelijk.
Het feit dat we nu onze eigen drank konden inschenken, scheelde uren aan wachttijd bij de bar. Want daar staat bar personeel in plaats van barpersoneel. Of ze waren met te weinig of niet voldoende ingewerkt, of wat dan ook. De keuken ging dicht rond etenstijd. Er was nog geen tosti meer te krijgen voor Ime van Eelko, en dat was juist de reden dat hij met mama wel meewilde naar het tennispark…

—

We ontvingen de felicitaties van VCL’er Leon en hebben de huldiging ’s avonds overgelaten aan Robin, die daarmee de zonne(bloem)koning werd.

De bbq bij Cees en Juudth ging door tot bijna iedereen in slaap gevallen was. Dat is met ons, oude mensen, tot bijna in de grote uurtjes.

Een paar noten achteraf:

• Cees, sorry voor het opdrinken van al je Whisky en het omver lopen van die lantaarn. Je moet maar zo denken: als scherven geluk brengen, zit je goed t/m 2012.
  P.S. had je nog spierpijn omdat ik van je verlangde dat je zelf je eigen gasten bediende?
• Patrick, ik ben het nog niet vergeten. Dat uitgerekend jij, als broekie, de aanvoerder een ijskoude douche bezorgt door die regenwaterbult uit het tentzeil te duwen! Dat komt je op het aanvoerderschap van 2011 te staan. De scepter is bij deze over.
•  Nog even overwogen om een foto van de slapende Eelko hier te plaatsen. Maar deze editie van de lange traditie stond ie erop met zijn hand in zijn broek. Dat gaat (zelfs mij) te ver.

Nogmaals opmerkelijk vandaag: * Publiek!