Vechtlust 6 – PVDV 3     4 – 2

Vechtlust 6, de eerste etappe van de competitie 2016

Proloog – GroundEelkDay

It’s competition time!

‘Binnenkort moeten we er staan.’, dat was het laatste wat hij ergens in februari zei alvorens het op onze vaste donderdagavond volledig af te laten weten. Op een gegeven moment begon hij redenen op te geven voor zijn afwezigheid. Toen begon ik me pas echt zorgen te maken, vooral over de periode ervoor.

De toenmalige Herenlaag-aanvoerder Dennis proclameerde in 1998 eens de volgende historische volzin: ‘Hier zijn de ballen, de ballen.’, Hij draaide zich om en vertrok, zijn team desolaat en ondertallig achterlatend op het terras van de kantine. De afmeldingsapp van Eelk deed hiervoor in lompigheid niet veel onder. Vijf dagen voor de competitiestart was de strekking van zijn korte groepsbericht: donderdag ben ik er niet en zaterdag ook niet wat dat aangaat. Succes.
Het is rocky in rechtenwereld en er is daarnaast overal wel eens wat waardoor je effies niet fatsoenlijk in je vel zit. Toch zou ik willen weten voor welke psychische (on)gesteldheid wij in deze verantwoordelijk gehouden worden. Ik geloof nooit dat wij – al was het maar juridisch – aansprakelijk zijn voor de situatie die de opmaat was tot deze quasi achteloze publicatie.

Met de verjaardag van zoon Sjoert had hij heus een geldige reden voor afwezigheid. We zijn allemaal wel eens jarig tenslotte, maar zelden ter elfder ure, onverwacht dan wel acuut.
Is de liefde over, de aandacht verlegd, zijn interesses verschoven? Hebben we (ik) afgedaan? Tuurlijk, ik had hem in een appie “bolle” genoemd, maar dat was om hernieuwde motivatie aan te wakkeren. Zou ie toch niet verkeerd opgevat hebben? En nu ik toch aan het gissen ben; hij zal zichzelf toch niet alsnog serieus zijn gaan nemen? Tssss.

De repeterende situatie met bokkige teamgenoten, zoals daar waren; Dennis, Wim, Robin en nu ons eigenste Eelk doet me denken aan een film die ik eens zag en zag en zag en zag…

‘Hij noemde me bolle’

 

 

 

 

Wat nu te doen? Helder: laat hem in zijn stoerdoenige sop gaarkoken! Het is aan hem om zich weer te melden en zich te verklaren, en als ie dat niet doet dan bekijkt hij het maar. We kunnen ook wel af zonder hem, wat denkt ie wel?

1,2,3,4…

…996, 997, 998, 999, 1000

En dan nog de gedachte dat dit misschien de voortijdige teloorgang van Herenlaag inluidt en daarmee ook de ondergang van deze site, de hele effort die ter meerdere eer en glorie van mezelf is opgezet. Uiteraard. Ik bedoel; waar moeten de: “God Hein, wat kan jij lekker schrijvens” straks dan vandaan komen?

E-mail gestuurd vrijdag:

Eelk,

Ik heb op de site het schema gezet met de wedstrijden, aanvangstijden en mogelijke bijzonderheden. Zijn er nog dagen dat jij wellicht afwezig bent? Dan neem ik deze hierin op.

In afwachting berichten
Grt
Hein

Het zat Sjakie overduidelijk ook niet helemaal lekker, want er volgde een pijlsnel antwoord: dat ie er (dus) deze zaterdag niet bij is, dat ie de zaterdag erop eigenlijk vroeg naar huis wil omdat zijn vrouw ook nog eens jarig wenst te zijn, dat ie aan het einde van de competitie nog een keertje niet kan, maar dat ie donderdag als de sodemieter zou komen oefenen en tenslotte dat het een beetje (te) druk is op zijn werk.

Mooi. Hebben we dat ook weer gehad. Hoeft het familiediner geen aandacht meer aan te besteden. Zucht.

—-

Ik gaf Vechtlust aanvoerder Remco een hand en herkende Remco. Grote ogen; PVC toernooi twee keer van in de dubbel 6 met Robin van verloren Remco. De Remco die nog wat tegoed had dus. Laat ik nou tegen Remco moeten spelen.
Hij leek me 10 kg zwaarder terwijl ik 5 kg kwijt was. Dat scheelt 15 kg aan loopvermogen. Hij kwam het ruim te kort. Als je op 3e klas tempo naar mijn backhand slaat moet je wel bereid zijn om de bal die dan achter het net plopt op te rapen en af te maken.

Volgens zijn teamgenoten heeft Remco principiële bezwaren tegen korte ballen. Moet hij weten. Wij op voorsprong.
Die voorsprong hielden we twee minuten vast. Patrick redde het niet tegen spiegelbeeld Marc. Die jongen heeft alleen meer ervaring en blijft immer de kalmte zelve. Dat kan Patrick nog niet zeggen. Hij weet nu dus waar nog winst te halen valt.

“Onze” vechtmachine Adrianus Domenicus Hendrikus Alphonso Baas oftewel ADHD Baas betrad de arena. Hij kreeg het met Gijs goed voor zijn kiezen. Dit was een echte vijf: goede service, kalmte, elke korte bal een prooi. Er was maar een advies en dat was vol en diep door blijven slaan. Wouter groeide in de partij en Gijs was goed maar bleek geen robot. Het leidde er zelfs toe dat Wouter zich naar een 5-4 voorsprong knokte in de tweede set. Daar kon hij geen goed gevolg meer aan geven. De koek was op, en ook de bananen, het plaatbrood met ei etc. etc. Er zit een sterke motor in dat jong maar zeker geen zuinige.

Bart had in principe een makkie. Het was weer zo’n kenmerkende playing sponsor. Hun Patrick had ook dit jaar weer voor kekke jassies en shirts gezorgd in ruil voor een plek in het team. Die aankleding was welkom. Ik had Marcs eigen outfit wel eens willen zien. Hij lijkt op Neil Young na een lange nacht, dus schat ik het in op gerafeld verwassen.
Hoe dan ook; Patrick had geen forehand. Dat werd meteen honkballen en het hek over. Bart hoefde alleen maar over het net die kant uit te spelen. Het net leek op 4-6 en 0-3 per bal hoger te worden voor Bart. Hij had het in zijn rug en het werd duwen in plaats van slaan. Moest nog een tiebreak aan te pas komen en als hij die verloren had dan was het klaar geweest.

De rugklachten leidden ertoe dat ik met Cees de tweede dubbel ging spelen. Daar had ik niet echt rekening mee gehouden, maar vormde fysiek geen probleem. Had ik al gezegd dat ik 5 kg kwijt ben? Een probleem was wel de service van Marc. Die was op je backhand en moest je hoogwaarts gericht blocken, anders was het een prooi voor Patrick. Die had weliswaar geen forehand, maar nog wel een flitsende volley, goede backhand en prima service. Zijn gebrekkige forehand bood onvoldoende mogelijkheden om de wedstrijd binnen te halen.

Wouter en Patrick hebben Gijs en Remco tot een uiterste krachtinspanning gedwongen. De eerste set werd zelfs soepel gewonnen. Daarna ging het op het scherpst van de snede en van de lijnen.

2 – 4 maar toch uiterst tevreden. We worden vooralsnog niet weggeslagen in deze derde klasse.