PVDV Heren 3 – Geldermalsen 1    2 – 4

Aardige jongens hoor, die lui van ver, maar zeker niet de slimste. Kwamen na verdwaald te zijn al te laat en parkeerden vervolgens bij de voetbalvereniging. Dat leverde nog eens een wandeling op van een kleine 10 minuten. Op de foto ziet u ze komen. Noteer die lege parkeerplekken van ons park.

Vier singles tegelijk de baan op en allemaal uitstekend uit de startblokken. Al die koppen meteen op de hakblokken. Iedereen won zijn eerste set, op mij na dan. 5 ! setpoints bleken niet aan me besteed: eentje op 5-3, drie stuks op 5-4 bij 0-40 en dan nog een op 6-5 in de tiebreak. Grrrrrr. Na de alsnog verloren set was ik er wel klaar mee. Freek mocht de partij hebben. Ik kon er vandaag niet mee zitten.
Patrick hield het langer vol en bleef tegen Remco presteren tot 6-3 en 3-3 Daarna geen game meer. Als hij een schaar bij de hand had gehad, was eerst zijn tennispas in tweeën gegaan en had hij zich daarna onverwijld gemeld bij loket opzeggingen. Depri to the max!
Eelko deed het tot het eind prima tegen hardhitter Ivo, maar moest uiteindelijk het hoofd buigen. Geen schande. Die gozert was goed.  Bart had met Guus als enige ook in het tweede bedrijf geen probleem en pakte aldus het enige punt van de enkelpartijen.

Cees werd gebeld en bleek onderweg. We zijn weer compleet! En dat in een seizoen waarin we soms minder resterende leden hadden dan The Beatles…

Na lang beraad over de dubbels hadden we bedacht dat Patrick en Cees zich in de eerste zouden laten slachtofferen en dat Bart met Eelko Guus en Remco zouden pakken. Ik ging ondertussen aan het bier. Op de fiets gekomen ging ik die vroege inspanning nu uitnutten. Maar daar stak Cees met een zere kuit en stokje voor. Ik moest het stokje in set twee overnemen. Mijn forehand bleek in de twee Coronaatjes achtergebleven. Patrick en ik haalden daarom ook niet meer dan drie games. De partij is gewoon als uitgespeeld in de boeken gegaan.

Bij Bart en Eelko ging het de bedachte kant op. Maar op 4-1 voor in de tweede set, begon het nog even te kantelen. Op 4-5 herstelden ze zich en konden we met een respectabele 2-4 tegen de kampioenskandidaat aan de gehaktballen.

Op de terugweg moesten Bart en ik nog aan de Moederdagcadeaus. Mij is het gelukt. De DA Drogisterij had een tafel samengesteld voor vaders die daar niet elke week kwamen. ‘Gezellige drukke dag’, sprak de dame achter de counter uit. ‘Allemaal mannen vandaag, lekker makkelijk.’

Ik moest er nog even aan denken toen ik de volgende dag Dennis tegenkwam in Montfoort. Na onze laatste dramatische dubbel zes jaar geleden, heb ik hem nooit meer te spreken gekregen. Makkelijk is anders. Maar vanaf nu gaat ook dat weer goed.