Speeldag 2 voorjaarscompetitie 2018 Attila 2 Thuis   2 – 4

Op de fiets naar De Meern. Het zou voor de tweede competitiedag op rij mooi (dorstig) weer worden, dus slim! Goede oefening ook voor de zwakke knie. Wel wat laat vertrokken, én ik had beter eerst een noodzakelijkheidsonderzoek kunnen doen aangaande mijn 12 kg wegende tas. Na 500 meter knijp ik in de remmen. Dit is te zwaar. Ik ga terug voor de auto.
NEE! Nou is het klaar. Je gaat stoempen en, te beginnen nu. Zorgen dat je oude lichaam straks weer iets kan verdragen. Deze week ga je je weer aanmelden bij de sportschool. Watje met je klachtjes.
N.B. ik hoefde vandaag alleen maar een dubbel te spelen. Dat fietstochtje kon er dus wel bij. Na een droog shirt aangetrokken te hebben, stoot Bart me aan bij de koffie.
‘Hein, het is zaak dat ik vandaag zo min mogelijk balcontacten krijg. Mijn pols is nog steeds dik. Kan jij de single doen?’
Met mijn nieuwe kniebrace ging het donderdagavond best goed, dus ik stem toe. De single is eerder klaar dus kan ik nog snellerder aan het bier. Het is de vierde single en ik heb die bijzondere vogel van een Ronald al ingeschat op twee keer 6-2 Eerst kon ik nog even kijken naar de starters.

Eelko had in de voorbereiding wat steekjes laten vallen en kwam nu tenniscapaciteiten tekort. Huibert is een lepe speler. Na wat Eelko-achtige loze ballen heen en weer doet ie ineens een hoekje of een korte bal. Eelko weet er in de tweede set beter op te anticiperen, maar komt uiteindelijk een donderdagavond oefenen tekort om een derde set eruit te slepen.

Patrick mag tegen Bart. Dit is met afstand de zwakste schakel van Attila. Blij dat hij er weer bij is! Maar Bartje heeft 10 kilo verloren en daardoor gewonnen aan vertrouwen, en ook nog wat aan kwaliteit gewonnen. Daarmee werd het toch een prima overwinning voor de lange man.

Bij het inspelen, ontpopt grijze Ronald zich tot papegaai. Zijn ondertenue heeft een kleurenpracht waarvan elke style-coach de hik zou krijgen. Hij combineert in broek en shirt vele tinten geel tot koper. Om zijn hoofd prijkt een knaloranje bandana en hij maakt het geheel af met een brede, rode polszweetband. Alsof ik  daardoor nog niet genoeg afgeleid ben, maakt hij tijdens zijn warming-up huppels waar de Minestry of Silly Walks hem voor zou weigeren wegens aanstellerij.

De eerste set loopt volgens plan; 6-3 in de tweede sta ik met 3-1 voor en 30-40 op zijn service. Lorre kraakt en piept, toch haal ik de belangrijke game niet binnen. Meneer aan de overkant vat weer moed en ik krijg wegens mijn tenniselleboog mijn forehand niet meer gespind. Dus ook forehand slice. De lange punten als gevolg daarvan vallen niet meer mijn kant op. In de derde set pers ik er nog alles uit. Ik kom op 5-4 voor, maar delf alsnog het onderspit. Beschamend voor mij, grote complimenten voor de niet-opgever Ronald.

Thijs stond inmiddels al naast mijn baan. Stuiterbal-tegenstander Dennis heeft hij het nog heel moeilijk gemaakt in de tweede set. Op 5-5 hield het ook voor hem op. Hij weet het niet, maar we hebben hardop uitgesproken blij te zijn met zijn verlies in de single. Stel je voor dat hij alles zou winnen en al snel tot de conclusie zou komen dat het op zich wel lekker gaat, maar dat hij zich nou eenmaal aangesloten heeft bij een meute kneuzen. Die conclusie kan op de lange baan geschoven worden, zeg een paar weken…

1-3 achter. Niet best op onze eigen ondergrond Nota Bene.

Aanvoerder Patrick houdt de kaken stijf op elkaar als hem door Attila gevraagd wordt welke dubbels wij gaan opstellen. Slim. Eelko geeft de informatie echter prompt prijs. Attila veranderd naar aanleiding daarvan hun opstelling. Het knettert even.

Patrick en Bart redden het niet tegen Dennis en hullie Bart. Gelukkig doen Thijs en Eelko de tactische zet teniet door in de supertiebreak van Huibert en Ronald te winnen. Proficiat Thijs! Hoewel ik het van hem niet hardop mag zeggen; met Eelko een dubbel winnen, het is niet velen gegeven.

Thijs en Eelko focus op de volgende bal van Attila Huibert en Ronald

Bij het naborrelen, borrelen verhalen op inzake – laat ik voor het gemak zeggen – afwijkende levensstijlen. Ik heb er (waarschijnlijk tijdelijk) wat van geleerd. Te gemakkelijk roep je zaken over  iemands opvattingen, of iemands outfit omdat je ervan uit gaat dat iedereen dezelfde keuzes heeft wegens loon naar werken, een auto voor de deur, hond of kat en een stuk of wat koters… Zo zit het niet altijd.

Attila Huibert eet virtuele druiven. Kleine moeite om die toe te voegen.

Ronald en Dennis single overwinnaars.

Ook nog wat geleerd van Dotan deze week: snel nog even wat FaceBook nepprofielen aanmaken van mega herenlaag-fans…