PVDV 4 – Alta 4   4 – 2

“De beste dubbelaar van de competitie”, volgens Lucas. Daarmee eindigde een bijzonder seizoen voor mij toch in majeur. Net op tijd terug op het strand van de blessuregolf waarop het goed surfen was…

Door omstandigheden was mijn maatje de man in vorm; Eelko. Invaller Piet moest wegens mega-hoge passterkte geduldig blijven wachten tot hij en lange Ward-er na ons de baan op mochten.

Lange Ward-er

‘Er valt niets te halen’, was het credo van Eelk en mij, en dat waren ook de enige woorden die we tussen de games onderling uitwisselden. Opperste concentratie. In de eerste set viel er niks te halen, maar gaven we toch nog wat cadeautjes weg. In de tweede was het zes december. De van achteruit foutloze Eelko stelde me in staat om zeker 20 puntvolleys te maken. Lekker!

Daarmee was ook de dagwinst binnen. Het ging minimaal 4-2 worden. Dat werd het ook omdat Ward zijn concentratie verloor naast Piet die elke winner groots vierde en zijn twee missertjes daarna zag als onbeduidende incidentjes. Nog maar eens bewezen wat wij al wisten: de Spiegel in huize Prins is roze.

Omdat ik uit de lappenmand was, ontstond daarin een vacuüm met onweerstaanbare aantrekkingskracht. Patrick werd er zo ingezogen. Zijn rug begaf het in de eerste set. Er begeeft wel vaker iets bij hem dat hem dan tijdelijk hindert. Deze keer kwam hij het zeer niet te boven. Opgave en daardoor was het enige single-verlies van hem deze competitie een feit.

Derde geworden in de competitie met dank aan Judith voor haar secretariële werkzaamheden en de invallers:

Erik
Frank
Piet
Rob
Rob
Ward
Jan
Peter
Nico
Karel
Sjaak
Co
Dick
Leo
Ron
Jaap
Gerrit
E.v.a.