Tennisvereniging Vianen 6 – T.C. Domstad Heren 4   6 – 0

Harley’s en negers

“Speelde je tegen een negen?” “Nee, een neger. Een hele grote.”

Ik geef (nog steeds) de Harley de schuld. Op 4-4 en voordeel voor mij kwam er zo’n pruttelbak het park op. Ernesto en ik speelden op centercourt. Ik gaf hem vreselijk partij op dat moment. De services vlogen van mijn racket en de lach was al ettelijke games daarvoor van zijn gezicht verdwenen. Ik was vreselijk opgefokt omdat hij voor de wedstrijd hardop het sms’je van zijn broer had voorgelezen die op vakantie was: “Geef ze geen game die prutsers”… Knal, plof, knal, PLOF, KNAL! Weg concentratie, weg partij. Hoe ik het hem in een derde set moeilijk had kunnen maken, weet ik overigens niet. Dat kon niet. Mijn fysiek was op dat moment al aan het eind van z’n mogelijkheden. Dat had naast conditiegebrek ook te maken met vrijdagavond. Omdat mijn polsblessure aan de beterende hand was, kon ik uiteraard weer op doel gaan staan bij het jaarlijkse 6 tegen 6 voetbaltoernooi in Montfoort… Ik kon de afloop ervan wel raden maar zat er toch naast. Ik had niet veel te doen dus bleven mijn handen op miraculeuze wijze ongeschonden. Alleen kwam ik bij het uitlopen al in de eerste minuut in botsing met de spits van de tegenstander. Deze plantte daarbij zijn knie diep in mijn dijbeenspier. De wedstrijd kan je dan vaak nog wel uitspelen maar je weet dat de verstijving achteraf granitische vormen zal aannemen. Pas in de tweede set van mijn partij tegen Ernesto liet de spier me (tijdelijk) wat vrije beweging toe. Ik wijd hierover zo uit omdat na de partij het been natuurlijk binnen de kortste keren echt zo vast als een huis zat. En toen moest ik nog dubbelen… met kritiCees.

Cees had het idee dat ie naast een Hein in vorm zou komen te staan. We speelden de tweede dubbel en de tegenstander was gewoon niet bijster sterk. Foute keuze gemaakt, wist ik al bij het inspelen. Met de spier zou het vandaag en misschien wel deze hele week niet meer goed komen. Ik had me op moeten offeren in de eerste dubbel. Toch maar geprobeerd om het beste ervan te maken. Laaiend was Cees. Vooral mijn galgenhumor (grapjes op de verkeerde momenten zijn alles behalve grappig), werd niet gepruimd. Na een botsing bij het net waarbij ik een bal voor Cees’ neus in het net sloeg, was het echt over met zijn geduld. Zijn teksten aan mijn adres waren niet mals en ik heb een zwijgend minuutje nodig gehad eer ik verder wilde  spelen. We haalden in het voorspelbare vervolg zelfs nog twee games. Er is even gebabbeld in de kantine.
De rest inclusief aanhang werd tamelijk onrustig van het uit de hand dreigend te lopen conflict. Natuurlijk was ik naast Cees gaan zitten. Na hem drie keer uitgelegd te hebben dat ik, ondanks dat het er wellicht anders uitzag, het uiterste gegeven had, en dat ik daar nog de hele week een zeer lijf aan over zou houden, en na mijn excuses over mijn uit onmacht gemaakte grappen in de partij keerde de vrede enigszins weer. Oef. Het was het verhaal van de dag. Het was daarbij donker en het regende aldoor lichtjes. bleeeh! Daar is het allemaal niet voor bedoeld! Op de foto ziet u in elk geval dat Cees er op een gegeven moment ook weer om kon lachen…

Cees uitbundig

Kan ik het nog wel even hebben over Bart die na dat verwijfde vijvengedoe nu eindelijk eens een 4 tegenover zich kreeg. Elke keer als Bart aanzette deed deze jongen er nog een schepje bovenop. Hard gewerkt maar geen enkele kans. Ook kan ik hier nog even de tegenstander van Eelko beschrijven. Twee meter 14 en staand op de kruising van de servicevakken. Heeft vanaf die plek twee sets lang de magneet uitgehangen en gevolleerd en gesmasht. En Eelco maar rennen. Had ie die week toch al gedaan. Ook dat blijft eeuwig een mooi verhaal. Loopt meneer op tweede paasdag de 10 km loop van Ouderijn. Hij loopt van km 5 tot en met 8 gelijk op met Jochem Uyttenhaagen, ze kletsen wat en dan heeft Jochem nog wat over en finisht een minuut voor Eelko. Eelko wordt “slechts” 300e van de 2700 oftewel hij laat 90% van het deelnemersveld achter zich. Hele prestatie. Hoe nu thuis te komen? Lopen naar de bussen? Dat was een wandeling van 2 kilometer. Moet je misschien nog wachten ook. Weet je wat, ik ben nou toch lekker warm. Ik ren die 10 km voorzichtig even  terug… Alle vezels in zijn benen stuk! Hij kwam donderdag trainen maar kon na een paar ballen onverrichter zake weer naar huis.

Voorbereiding  is alles bij Herenlaag.

Naar verluid hebben Eelko en Wim een lekkere dubbel gespeeld. Ach.

Competitie       Volgende dag       Vorige dag